Samaipata – Paardrijden

Dag 4 – Donderdag 04/09: Samaipata – Paardrijden

De dag staat in het teken van paardrijden. De groep wordt in twee gesplitst zodat we vijf paarden moeten huren. In de voormiddag gaan Jeroen, Aurelie, Jens, Erika en Ellen. De rest van de groep kan iets langer slapen. Om 9 uur zitten we aan de ontbijttafel, terwijl de eerste groep dan al op de paarden zit. Wij gaan daarna inkopen voor het middagmaal doen in het dorp. Spaghetti met tomatensaus en groenten. Bart gaat ondertussen nog eens voor de nachtbus naar Sucre horen. Maar er wordt verteld dat er wegblokkades op de weg tussen Sucre en Samaipata zijn. In het hostel proberen we alternatieven te zoeken om in Sucre te geraken, want we weten niet hoe lang de wegblokkades zullen duren. Ondertussen maken we het middageten klaar. De eerste groep komt dan met hun paarden aan. Bij het eten wordt er enthousiast verteld over het paardrijden. De twee pony’s zijn wel veel trager dan de drie grote paarden.

In de namiddag is het dan de beurt aan mezelf, Bart, Bieke, Nancy en Soetkin. Ik, Nancy en Bieke nemen de grote paarden. Mijn paard noemt Smoky. Het paardrijden gaat al van de eerste meters vlot. We gaan in een rustig tempo via het dorp de heuvels in. Het is ondertussen beginnen opklaren, het begint warm te worden op de paarden. Het eerste deel van de tocht is constant bergop. De paarden volgen onze instructies goed op. De drie grote paarden lopen constant voorop en de twee pony’s volgen op constante afstand. Na en tijdje rijden zien we Samaipata in het dal liggen. Halfweg de rit krijgen de paarden wat pauze en daarna keren we terug naar het dorp. Nu is het vooral bergaf. Een uurtje later zijn we beneden. In de buurt van het dorp zijn de paarden niet meer te houden. Ze kennen hier de weg naar hun stal al. De paarden gaan soms ongevraagd in galop, en hoe dichter we bij hun stal komen hoe meer dit gebeurt. Ik ben toch blij als we zijn aangekomen, paardrijden is toch vermoeiend als je het niet gewoon bent.

Paardrijden

Bart stopt met zijn pony in het dorp om het laatste nieuws over de nachtbus te horen. Er zijn vandaag nog geen bussen vanuit Sucre gepasseerd. In het hostel besluiten we dan om te proberen het vliegtuig van Santa Cruz naar Sucre te nemen. Pieter, de uitbater van het hostel probeert dan tickets te regelen voor de vlucht van morgen. In de keuken van ons verblijf spelen we dan junglespeed, een spel waar snelle reflexen voor nodig zijn.

Tegen de avond gaan we dan naar het dorp om te eten. Het restaurant waar we de eerste avond zaten is vandaag gesloten. We belanden in een restaurant dat door twee Hollanders wordt uitgebaat. Nadat onze bestellingen genoteerd zijn wordt er naar het hostel gebeld om te informeren over onze vliegtickets voor morgen. Die vlucht zit blijkbaar al vol, maar er is nog plaats om de vlucht van zaterdagvoormiddag. Na kort overleg lijkt dit de beste oplossing. Er is immers nog niets geweten over hoe lang de blokkades nog zullen duren. Een alternatieve weg is er ook niet. Ik bestel er een chili con carne, het is niet zo lekker.

De avond wordt afgesloten in een klein cafeetje met een fles rum, cola en enkele biertjes. Na een uurtje is alles op, en tot onze verbazing bedraagt de rekening maar 55 Bs. Nadien gaan de jongens nog naar een ander café aan het marktplein. Jens trakteert er op Johnnie Walker whisky. Na enkele biertjes en een ijsje houden we het voor bekeken. Om 0u30 zijn we terug in het hostel.